Zdjęcie: z otwartych źródeł
Jeśli Twoja skóra nagle zaczyna odczuwać suchość i swędzenie, masz dobry powód, aby skonsultować się z dermatologiem.
Twoja skóra zaczęła intensywnie swędzieć i łuszczyć się? Czy mimo stosowania kremów nawilżających nadal czujesz się napięta i sucha? W tym przypadku możemy mówić o rozwoju kserozy.
Kosmetolog i dermatolog-wenerolog Anna Krawczuk opowiada o tym, czym jest, dlaczego powstaje i co może sygnalizować.
Objawy i etapy rozwoju kserozy
Xerosis to zaburzenie dermatologiczne, w którym skóra cierpi na nadmierną suchość i napięcie. Przyczyną tego stanu jest niedoczynność gruczołów łojowych – produkcja wydzieliny łojowej (łoju) jest znacznie zmniejszona. W rezultacie bariera hydrolipidowa zostaje naruszona lub całkowicie zniszczona, a funkcja ochronna skóry zostaje osłabiona. Staje się bezbronna i bardziej przepuszczalna niż wcześniej.
Dzięki temu szkodliwe bakterie, toksyny i wirusy przedostają się do jej głębszych warstw. Przestaje także zatrzymywać wilgoć w skórze właściwej, przez co cierpi naskórek (warstwa rogowa skóry), który otrzymuje z niej większość wilgoci. Oznacza to, że proces transportu wilgoci ze skóry właściwej do naskórka zostaje zakłócony.
Aby zrozumieć: skóra właściwa zawiera około 60-70% wody.
Xerosis objawia się objawowo:
- suchość i szorstkość warstwy rogowej naskórka;
- złuszczanie skóry (flokulacja);
- zwiększona wrażliwość, drażliwość;
- zwiększone swędzenie;
- pojawienie się sieci zmarszczek;
- powstawanie mikropęknięć (skóra traci elastyczność);
- obecność czerwonych plam;
- brak porów skóry (prawie niewidoczny wizualnie).
Xerosis rozwija się etapami. Najpierw pojawia się epizodyczne lub lekkie uczucie napięcia i suchości, które wskazuje na naruszenie funkcji ochronnej skóry.
Drugi etap charakteryzuje się hiperkeratozą (pogrubieniem skóry) i aktywnym złuszczaniem martwych komórek. Stale występuje suchość i napięcie skóry, pojawia się również swędzenie skóry. Często skóra staje się bardzo wrażliwa (boleśnie reaguje na słońce, wiatr, kosmetyki, wodę).
W trzecim etapie obserwuje się powstawanie sieci głębokich zmarszczek i mikropęknięć. Łuski nadal się złuszczają, skóra gęstnieje, a swędzenie staje się obsesyjne. Dodatkowo może pojawić się rozlany rumień (zaczerwienienie naskórka) oraz reakcja alergiczna nawet na znane produkty pielęgnacyjne.
W czwartym etapie skóra zanika. Traci objętość, gęstnieje, mogą tworzyć się owrzodzenia troficzne.
Przyczyny rozwoju kserozy
Co prowadzi do rozwoju kserozy? Tak naprawdę powodów jest wiele, ale ja wymienię następujące:
- zaburzenie równowagi biosyntezy lipidów (skutkuje utratą przeznaskórkowej wilgoci);
- niedobór aminokwasów i/lub witaminy A;
- brak równowagi hormonalnej (obniżenie poziomu hormonów steroidowych – estrogenów i androgenów);
- stosowanie agresywnych kosmetyków;
- niewłaściwa lub nieregularna pielęgnacja skóry;
- zakłócenie układu odpornościowego;
- częste złuszczanie (peeling) ostrymi środkami ściernymi;
- zaburzenia krążenia;
- niezrównoważona dieta (brak naturalnych lipidów);
- wpływ promieni ultrafioletowych;
- genetyczne predyspozycje.
Suchość skóry może być także prekursorem rozwoju rybiej łuski, łuszczycy, atopowego zapalenia skóry, rogowacenia mieszkowego i łojotokowego zapalenia skóry. Ponadto często jest to współistniejący objaw cukrzycy, dysfunkcji tarczycy i niedoboru witamin.
Jak dbać o skórę z suchością skóry
Terapia terapeutyczna suchości skóry jest złożona ogólnoustrojowo. Dlatego najważniejsze jest ustalenie przyczyny, która wywołała rozwój choroby. Dzięki temu lekarz będzie mógł dobrać najskuteczniejsze leki i kosmeceutyki do stosowania zewnętrznego. Warto także dostosować dietę. Konieczne jest wykluczenie pikantnych potraw, tłustych, smażonych, słonych potraw, słodyczy, napojów alkoholowych i gazowanych.
Produkty pielęgnacyjne powinny mieć na celu odnowę i wzmocnienie płaszcza hydrolipidowego, przywrócenie równowagi wodnej i transport wilgoci ze skóry właściwej do naskórka.
W tym celu polecam moim pacjentom stosowanie kosmetyków zawierających mocznik, skwalen, kwas hialuronowy, mlekowy, cytrynowy, ceramidy, fosfolipidy, witaminę A, E, C, F, prowitaminę B5, aminokwasy (lizyna, walina, seryna), gliceryna, chitozan, kolagen rozpuszczalny, ekstrakt z rumianku, aloes, nagietek, melisa, lawenda, naturalne olejki.
Przy suchości skóry należy ją możliwie delikatnie oczyścić, stonizować, dokładnie nawilżyć i zmiękczyć. Dlatego też w składzie produktów do pielęgnacji skóry nie powinny znajdować się alkohole (alkohol benzylowy, alkohol amylocynamylowy), produkty naftowe (nafta, olej mineralny; olej parafinowy), siarczany (SLS, SLES), parabeny (wszystko kończące się na -paraben), syntetyczne substancje zapachowe. i aromaty (aromat, perfumy). Składniki te mogą powodować reakcję alergiczną lub poważne podrażnienie skóry.
Produkty do użytku zewnętrznego muszą być hipoalergiczne, posiadać wysoki profil bezpieczeństwa, a także odpowiadać wiekowi i indywidualnym potrzebom skóry. Ponadto w przypadku suchości skóry konieczne jest zminimalizowanie czasu przebywania na słońcu, ponieważ promienie UV utrzymują skórę suchą.
Suchość skóry może być dziedziczna, starcza i nabyta. Dziedziczna (konstytucyjna) daje o sobie znać najczęściej w okresie dojrzewania. Starczy powstaje w procesie naturalnych zmian skórnych. Nabyta może ujawnić się w każdym wieku pod wpływem czynników egzogennych (czynniki środowiskowe, stosowanie kosmetyków niskiej jakości) lub endogennych (brak równowagi hormonalnej, predyspozycje genetyczne itp.).
Jeśli zwrócisz się o pomoc do specjalisty, gdy pojawią się pierwsze objawy suchości skóry, możesz uniknąć zaniku skóry.
Kseroza nie jest wadą, ale problemem znacząco pogarszającym jakość życia człowieka. Ciągły świąd, zaczerwienienie i mikropęknięcia powodują duży dyskomfort, często sygnalizując rozwój dermatozy skóry. Dlatego jeśli Twoja skóra nagle zaczyna odczuwać suchość i swędzenie, masz dobry powód, aby skonsultować się z dermatologiem.
