Zdjęcie: z otwartych źródeł
Psychologowie nie zalecają mówienia tego dzieciom w wieku przedszkolnym.
Wszyscy rodzice marzą o tym, aby ich dzieci były posłuszne i nie sprawiały kłopotów. A tego znanego wyrażenia „bądź posłuszny” używają codziennie dorośli. Ale psychologowie nie zalecają mówienia tego dzieciom w wieku przedszkolnym.
Dlaczego nie należy tego robić – wyjaśnia na swoim Instagramie psycholog dziecięca Juliana Maslak.
Co jest złego w wyrażeniu „bądź posłuszny”
„Każdy z nas wkłada własne zrozumienie w pewne pojęcia związane z doświadczeniami naszego życia. Najczęściej słyszane w dzieciństwie pewne zwroty, w szczególności „bądź posłuszny” – wygląda to dość jasno, a nawet pouczająco. Ale kto przedstawił tę koncepcję dzieciom 2-4 lata, jak to jest być grzecznym?” – mówi ekspert.
W tym wieku dziecko nie rozumie abstrakcyjnych instrukcji. Potrzebuje konkretów – „nie krzycz”, „pamiętaj o zasadach zachowania w zatłoczonych miejscach”, „nigdzie nie odchodź”, „poczekaj i nic nie rób”.
„Dziecko nie jest w stanie kontrolować i radzić sobie ze wszystkimi impulsami i pragnieniami, gdy nie jest zajęte. Czasami dzieci wariują, gdy się nudzą” – zauważa psycholog.
„Z neurobiologicznego punktu widzenia kora czołowa u dzieci jest niedojrzała i odpowiada za wszystkie funkcje wykonawcze polegające na przewidywaniu konsekwencji, analizowaniu informacji i motywacji. Dzieci żyją „tu i teraz” i kierują się pragnieniami, impulsami i emocjami , wyuczone wzorce zachowań, za które odpowiada podkora mózgowa” – mówi Maslak.
Dlatego oczekiwanie od dziecka posłuszeństwa jest nierealne
Podobnie jak w tym wyrażeniu, istnieją również życzenia urodzinowe dla małego dziecka „słuchaj mamy i taty”. Czy rodzice zawsze mówią i robią to, czego dziecko potrzebuje lub chce?
„Dla mnie to zdanie nie brzmi zbyt ładnie, raczej „bądź uległa, wyluzuj, nie słuchaj swoich pragnień, to, czego chcesz, nie ma znaczenia”. Najważniejsze to słuchać rodziców – wyjaśnia Maslak.
Co powiedzieć zamiast tego wyrażenia
„Używaj bardziej konkretnych i jasnych komunikatów – „pobawimy się spokojnie przez 5 minut”, „możesz tu pobiec, a potem pójdziemy” i tym podobne – radzi psycholog.
Jeśli dzieje się to w środowisku, w którym jest dużo dzieci, za czas wolny dzieci i jego organizację odpowiadają dorośli. Ciekawość pomaga nam poznawać świat i jest to proces bardzo naturalny. Zadaniami rodziców jest kierowanie i troska o bezpieczeństwo dzieci.
